Bolesław Błażejewski
pułkownik lekarz | |
Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
15 Pułk Artylerii Polowej |
Stanowiska |
starszy lekarz pułku |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Bolesław Błażejewski (ur. 21 stycznia 1890 w Ilince, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Hipolita i Adeli z Redlińskich. W 1908 złożył maturę w gimnazjum krzemienieckim i w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Imperatorskiego Uniwersytetu Kijowskiego św. Włodzimierza w Kijowie. W sierpniu 1914 został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego. Do 7 maja 1917 służył jako młodszy ordynator w szpitalu polowym 44 Dywizji Piechoty. W 1916 otrzymał dyplom lekarski. Uzyskał stopień doktora. Od października 1918 do sierpnia 1919 praktykował w szpitalu w Lanckoronie.
We wrześniu 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego, w stopniu porucznika lekarza, i przydzielony do szpitala polowego nr 406, w charakterze młodszego ordynatora. 24 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w Korpusie Lekarskim, w „grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[1]. W 1921 pełnił służbę w szpitalu polowym Nr 4010, pozostając na ewidencji kompanii zapasowej sanitarnej nr III[2].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 142. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[3]. W latach 1923–1924 był starszym lekarzem 15 pułku artylerii polowej w Bydgoszczy, pozostając na ewidencji 8 batalionu sanitarnego w Toruniu[4][5]. Od 16 października do 22 grudnia 1926 był słuchaczem kursu dokształcającego oficerów sztabowych w Oficerskiej Szkole Sanitarnej w Warszawie. W listopadzie tego roku ogłoszono jego przeniesienie do 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu na stanowisko starszego ordynatora z powierzeniem mu obowiązków komendanta filii tego szpitala w Bydgoszczy[6]. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 11. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[7]. W listopadzie tego roku został przeniesiony do 61 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko starszego lekarza pułku[8]. W grudniu 1929 został wyznaczony na stanowisko komendanta 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu[9][10]. 19 grudnia 1933 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 4. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[11]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa sanitarnego[12][13]. W styczniu 1936 został wyznaczony na stanowisko szefa sanitarnego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. Obowiązki na tym stanowisku pełnił do 15 września 1939, kiedy to został mianowany szefem sanitarnym Armii „Lublin”[14].
Po agresji ZSRR na Polskę w czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany[15], gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[16].
27 lipca 1921 zawarł związek małżeński z Marią Potkańską, z którą miał dwie córki: Annę Marię (ur. 8 września 1924) i Krystynę Adelę (ur. 23 lutego 1931).
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[17][18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[19][20].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1932)[21]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia (1935)[22]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 6 października 1920 roku, s. 955.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 441, 559.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 315.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 743, 1168, 1200.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1061, 1081.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 51 z 30 listopada 1926 roku, s. 421.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 710, 727.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 359.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 393.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 323, 872.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 19 grudnia 1933 roku, s. 303.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 171.
- ↑ Lista starszeństwa 1934 ↓, s. 6.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 295.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 40.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 1 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi na polu organizacji i administracji służby zdrowia w wojsku”.
- ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 12.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego. Warszawa: Departament Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych, czerwiec 1934.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Sylwetki lekarzy toruńskich XIX i XX wieku, Marian Łysiak, dr Kazimierz Przybyszewski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2009, s. 58–60, ISBN 978-83-231-2388-0.
- Wojskowy Szpital Uzdrowiskowy w Ciechocinku 1945–1985, Ciechocinek 1985, s. 225.
- Absolwenci i studenci Cesarskiego Uniwersytetu Kijowskiego Świętego Włodzimierza
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką Honorową Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie – ofiary zbrodni katyńskiej – mianowani generałami Wojska Polskiego III Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Polscy lekarze w kampanii wrześniowej
- Polscy lekarze w wojnie polsko-bolszewickiej
- Pułkownicy lekarze II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1940
- Oficerowie 61 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 15 Wielkopolskiego Pułku Artylerii Lekkiej
- Oficerowie dowództwa Armii „Lublin”
- Oficerowie 8 Batalionu Sanitarnego